ای که به خشم کردهای ، قصد دل من ، این مکن
سنگ مزن بر آینه ، آینه مشکن ، این مکن
جام و گل است نوبتی ، جان و دل است نوبتی
جام مشکن که نـَبوَد این جام شکستن ، این مکن
ای شده از تو باغ دل ، غرق شکوفهها مرو
گلشن من بدل مکن باز به گلخن ، این مکن
تا به شتاب میدوی ، عمر منی که میروی
از کفم و منت شده ، دست به دامن ، این مکن
موسی من ، مرا به آب از چه میافکنی چنین ؟
نیل کجا و ، وعدهی وادی ایمن ؟ این مکن
بال پریدنم اگر هدیه نمیدهی دگر
میشکنی ز من چرا پای دویدن ؟ این مکن
بر سر چاهش ای پری ، تهمتن ار نیاوری
سنگ چه افکنی دگر ، بر سر بیژن ؟ این مکن
بس بود آن چه میکند با دل من نبودنت
وقت وداع و این نزاع ؟ آه گل من این مکن
حسین منزوی
درباره این سایت